๐ŸŒ‘ Samhain – Waar Licht en Schaduw Elkaar Herinneren โœจ

 

De lucht draagt weer die geur van vochtige aarde en houtvuur ๐Ÿ‚ De dagen worden korter, en ergens tussen het vallen van de bladeren en het trillen van de wind voel ik een stilte die ik herken.
Samhain is gekomen – het moment waarop de aarde haar adem inhoudt. Tussen uit en in, tussen dood en nieuw begin ๐Ÿ•ฏ๏ธ

 

In de Ayurveda noemen ze dit de overgang van Pitta naar Vata. Het vurige seizoen dooft uit, het element lucht komt tot leven. Alles wordt lichter, droger, beweeglijker — en ook in mij voel ik dat. Gedachten die dwarrelen, herinneringen die ritselen. Het is de tijd van introspectie, van thuiskomen in het lichaam, terwijl de ziel zacht naar binnen keert ๐ŸŒ™

 

Er was een tijd dat ik bang was voor het donker ๐Ÿ–ค Niet voor de nacht zelf, maar voor wat ze in mij liet zien. In mijn puberteit vond ik toevlucht in de wereld van Ruby Gloom — een meisje dat leerde glimlachen met tranen in haar ogen. Ik herkende mezelf in haar melancholie, in haar zachte vreemdheid. Toen kocht ik mijn eerste kaarten: Het Orakel van Schaduw en Licht ๐Ÿ”ฎ
Ik wist niet waarom het me zo aantrok, alleen dat er troost zat in die kaarten waar engelen en heksen hun pijn en kracht tegelijk droegen.

 

Jaren later begrijp ik het!  Dat deck was mijn eerste leraar. Het fluisterde dat licht en schaduw niet tegenover elkaar staan, maar samen dansen — net als dag en nacht in de schemering van Samhain ๐ŸŒ‘โœจ

 

Ook nu, zoveel jaren later, draag ik die les met me mee ๐Ÿ’ซMijn eetstoornis, mijn angst, de herinneringen aan dagen waarop woorden scherper waren dan messen —het zijn allemaal delen van hetzelfde lied. Ze wilden niet weg, ze wilden gehoord worden ๐Ÿ’›

 

De Bhagavad Gita zegt:

“Wie in vreugde en verdriet, winst en verlies,

overwinning en nederlaag gelijk blijft,

kent het wezen van vrede.” ๐ŸŒธ


Ik leer nog steeds die gelijkmoedigheid te vinden —niet door het licht vast te grijpen of het donker te bestrijden, maar door beide in mijn handen te houden en te zeggen: “Ik zie jullie. Jullie mogen er zijn.”๐Ÿคฒ๐Ÿป

 

Wanneer ik op Samhain mijn altaar aansteek ๐Ÿ•ฏ๏ธ brand ik niet alleen kaarsen voor mijn voorouders, maar ook voor al die vroegere versies van mezelf die stukjes van hun ziel moesten verstoppen om te overleven.

 

Ik trek drie kaarten uit mijn tarot ๐Ÿ”ฎ

โœจ Eén voor wat mag sterven

โœจ Eén voor wat rust nodig heeft

โœจ Eén voor wat geboren wil worden in stilte

 

De kaarten spreken niet over toekomst — ze spiegelen mijn nu . En in dat spiegelbeeld glimlacht Ruby Gloom nog steeds ๐Ÿ–ค Niet verdrietig, maar zacht tevreden. Ze weet dat ik haar niet vergeten ben.

 

Ayurveda leert dat heling begint wanneer we het ritme van de natuur volgen. Samhain ís dat ritme in zijn zuiverste vorm: loslaten zonder te weten wat komt, vertrouwen dat de winter niet het einde is, maar voorbereiding op licht โ˜€๏ธ

Ik sluit mijn ogen en adem diep. De wind waait, het vuur knettert, de aarde slaapt. Alles leeft in balans — precies zoals het bedoeld is ๐ŸŒ‘๐Ÿค


โœจ Reflectie voor jouw eigen Samhain:

Steek vanavond een kaars aan ๐Ÿ•ฏ๏ธ

Voel de warmte tegen je huid en vraag jezelf:

๐Ÿ’ญ “Welke delen van mij vragen niet om genezing, maar om herinnerd te worden?”

Want heling is niet het vinden van licht,

maar het durven blijven staan in de ruimte waar

licht en schaduw elkaar aanraken ๐ŸŒ•

 

๐Ÿ’ซVanuit mijn altaar van herfstbladeren wens ik je een stille, liefdevolle Samhain. ๐Ÿ‚